به گزارش دولت بهار، در ۱۲ ماه اخیر همواره اکثر توجهات معطوف به برنامه‌ی سفر به مریخ ناسا بوده است. اما در این هنگام دسته‌ای از متخصصان به همراه گروهی از دانشمندان ارشد ناسا هم بوده‌اند که با انتشار ژورنال ویژه‌ای به بررسی چگونگی راهکارهای سکونت روی ماه و تبدیل این کره به یک محل قابل اسکان برای بشر پرداخته‌اند. آنها باور دارند که تنها با هزینه‌ی ۱۰ میلیارد دلار می‌توان طی هفت سال آینده این ایده را محقق ساخت.
هرچند که این ایده بسیار شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که هدف نهایی از این پیشنهاد خود کره‌ی ماه نیست. اگر بخواهیم از یک نقطه نظر کاوشگرانه نگاه کنیم، می‌توانیم بگوییم بیشتر دانشمندان اهداف بزرگتری را از این کار در سر می‌پروانند. ولی به عقیده‌ی دانشمندان، درس‌ها و تجاربی که از فناوری ایجاد و گسترش ساختارهای انسانی در جایی بیرون سیاره‌ی زمین خواهیم آموخت، می‌تواند زمینه را برای سفر آینده به مریخ و سایر سیارات هموارتر کند. کریس مک‌کی (Chris Mckay) زیست‌شناس نجومی ناسا در این باره می‌گوید:
من به شخصه علاقه‌ای به کره‌ی ماه ندارم. از دید من کره‌ی ماه همانند یک توپ بتونی بزرگ و به همان اندازه خمود و سرد است. اما ما تا قبل از اینکه به چگونگی پژوهش روی ماه پی نبریم نمی‌توانیم به انجام این ماموریت روی مریخ فکر کنیم. کره‌ی ماه، نقشه‌ی راه ما برای دستیابی به مریخ است.
آغاز کار مقاله‌های ژورنالی استخراج شده از این کار گروهی به آگوست ۲۰۱۴ باز می‌گردد؛ در آن زمان شماری از بزرگترین مغزهای فعال در زمینه‌ی پژوهش و تجارت فضایی دور هم گرد آمدند تا درباره‌ی ایجاد ساختار و اسکان روی کره‌ی ماه با هزینه‌ی کم به کاوش و واکاوی بپردازند.
ما از سال ۱۹۷۲ که برای نخستین بار به روی ماه قدم گذاشتیم تا به امروز هیچ گاه روی این کره باز نگشته‌ایم. دلیل واضح این امر، هزینه‌ی بالای سفر به ماه است. ماموریت آپولو که توانست نخستین انسانها را روی سطح ماه برساند با برآوردهای امروزی چیزی حدود ۱۵۰ میلیارد دلار هزینه دارد. از سویی با بودجه‌ی سالیانه‌ی ۱۹.۳ میلیارد دلار که برای کل سال ۲۰۱۶ برای ناسا اختصاص داده شده است مسلما نمی‌توان سفر به ماه یا سفر به مریخ را با این بودجه در نظر گرفت. اما با پیدایش فناوری‌های جدید این مشکل مدت زیادی دوام نخواهد داشت. چارلز میلر (Charles Miller) در یکی از گزارش‌هایش بیان می‌کند
